نماز شکسته
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
| فروع دین |
|---|
| نماز |
|
نماز واجب • نمازهای یومیه • نماز مستحبی • نماز جمعه • نماز عید • نماز جماعت • نماز آیات • نماز میت • ارکان نماز • واجبات نماز |
| دیگر عبادت‌ها |
|
روزه • خمس • زکات • حج • جهاد امر به معروف و نهی از منکر • تولی • تبری |
| احکام طهارت |
|
وضو • غسل • تیمم نجاسات • مطهرات |
| احکام مدنی |
| وکالت • وصیت • ضمانت • کفالت • ارث |
| احکام خانواده |
| ازدواج • ازدواج موقت • تعدد زوجات • نشوز • محارم • طلاق • مهریه • شیردادن • آمیزش • استمتاع • صیغه ازدواج • ام ولد • ظهار • لعان • ایلاء • خلع و مبارات |
| احکام قضائی |
| قضاوت • دیات • حدود • قصاص • تعزیرات |
| احکام اقتصادی |
| عقود: (تجارت • مضاربه • اجاره) • محرمات (رشوه • ربا • احتکار • مکاسب محرمه) • احکام وابسته (مجهول المالک، وجوهات شرعی • کفاره • جزیه) |
| احکام دیگر |
| حجاب • صدقه • نذر • تقلید • خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها • وقف • قسم • فسخ • ابراء • اقاله • وقف |
| جستارهای وابسته |
| بلوغ • فقه • احکام شرعی • توضیح المسائل • واجب • حرام • مستحب • مباح • مکروه • نیت • قصد قربت • مسائل مستحدثه |
نماز شکسته یا صلاة القَصر اصطلاحی فقهی برای اشاره به حکم شرعی نماز مسافر است که باید نمازهای چهار رکعتی خود را دورکعتی بخواند. شکسته بودن نماز مسافر در مذهب امامیه واجب و در دیگر مذاهب اسلامی جایز است.
نماز قصر در قرآن و سنت
اصطلاح نماز قصر یا نماز مسافر، در مقابل نماز تمام به کار می‌رود. بر اساس حکم نماز قصر، مسافر با شرایطی، باید نمازهای چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخواند. مستند این حکم، آیه ۱۰۱ سوره نساء است:
- وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِي الْأَرْ‌ضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا
- و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیده‌اند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید.
در منابع اهل سنّت و شیعه آمده است که پیامبر(ص) در سفر، نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت می‌خوانده است در منابع حدیثی و فقهی باب‌هایی به بحث شکسته بودن (تقصیر) نماز اختصاص یافته است.
احکام نماز شکسته
- مسافر باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعت بخواند. بنابراین حکم نماز مسافر شامل نماز صبح و نماز مغرب نمی‌شود.
- اگر مسافر نمازش را پیش از رسیدن به وطن شکسته بخواند، پس از آنکه به وطن رسید لازم نیست دوباره کامل بخواند ولی چنانچه هنوز نماز نخوانده باشد باید آن را کامل بخواند.
- مسافر برای خواندن نماز شکسته باید به حد ترخص برسد.
- مسافری که قصد کرده ده روز بماند، اگر بیشتر از ده روز، مثلا ۱۳ یا ۱۵ روز بماند، تا وقتی که مسافرت نکرده و از آنجا نرفته، باید نمازش را تمام بخواند و لازم نیست دوباره قصد ماندن ده روز کند.
- چنانچه نمازی قضا شود، همان‌گونه باید قضای آن خوانده شود، یعنی اگر باید شکسته می‌خوانده لازم است شکسته قضا شود و چنانچه باید کامل می‌خواند، کامل قضا شود.
- نماز اساتید و دانشجویان
نماز و روزه دانشجویان و کسانی که فاصله بین محل کار و وطن آنها بیش از مسافت شرعی است احکام ویژه‌ای دارد.(اطلاعات بیشتر: )
- دیدگاه‌های خاص
محمد صادقی تهرانی از فقهای معاصر، نماز مسافر را شکسته ندانسته و نماز را تنها در حالت خوف (ترس) شکسته می داند، آن هم از نظر کمّی شکسته نمی شود که نماز چهار رکعتی ، دو رکعت شود بلکه فقط از نظر کیفی شکسته می شود و روزه او را هم صحیح می‌داند.
- همچنین ببینید: روزه مسافر
منظور از مسافر در فقه
چنین نیست که هر کس در مسافرت است یا در هر زمانی از مسافرت خود قرار دارد، نماز را شکسته بخواند، بلکه در فقه، برای اینکه حکم نماز شکسته بر کسی جاری شود، شرایطی ذکر شده است؛ از جمله اینکه:
- سفرش به حد مسافت شرعی برسد یعنی مسافت طی شده (چه فقط مسیر رفت یا مجموع رفت و آمد) حداقل هشت فرسخ شرعی باشد.
- برای کار حرام سفر نکند.
- نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند.
- شغل او مسافرت نباشد.
- به حد ترخص رسیده باشد.
فلسفه شکسته بودن نماز مسافر
احکام اسلامی تابع مصالح و مفاسد است که در مواردی بیان شده و در موارد دیگر به آن اشاره‌ای نشده است. در روایات اسلامی، شکسته بودن نماز (و همچنین افطار روزه‌دار) در سفر، به عنوان هدیه و تخفیفی از سوی خداوند و همچنین به سبب تغییر شرایط و خستگی و مشغولیت انسان در سفر دانسته شده است. در روایتی از امام صادق(ع) به نقل از پیامبر(ص) آمده است:
- خداوند هدیه‌ای به من و امتم کرامت فرموده که به دیگر امت‌ها نداده است... افطار کردن روزه و شکسته شدن نماز در سفر؛ پس هر کس چنین نکند، هدیه خداوند را رد کرده است.
دیدگاه مذاهب فقهی اسلامی
در بین مذاهب اسلامی، امامیه و حنفیه شکسته بودن نماز در سفر را واجب می‌دانند ولی مالکیه آن را سنت (مستحب) مؤکد و شافعیه و حنبلیه آن را جایز می‌دانند یعنی مسافر مختار است که تمام بخواند یا شکسته.
کسانی که قائل به عدم وجوب قصر نماز در سفر هستند، به عبارت «فَلَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ» استناد کرده‌اند ولی قائلان به وجوب معتقدند آیه می‌خواهد این توهم که نماز شکسته، نمازی ناقص و در نتیجه ممنوع است، را برطرف کند. در آیات دیگری از قرآن نیز چنین تعبیری به معنای وجوب به کار رفته است.
از سوی دیگر برخی با تکیه بر ظاهر آیه، حکم شکسته خواندن نماز را مختص سفری دانسته‌اند که در آن ترس و ناامنی باشد، ولی سنت نبوی، آیه را به هردو حالت وجود یا عدم وجود ترس تفسیر کرده و پیامبر(ص) در هر دو حالت، نماز را شکسته می‌خوانده است. بر این اساس قید موجود در آیه، اشاره به غالب موارد است.
پانویس
- ↑ یزدی، العروه الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۱۶
- ↑ یزدی، العروه الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۱۴
- ↑ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۴۲.
- ↑ حیدر، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، ج۳، ص۳۴۵.
- ↑
- ↑ یزدی، العروه الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۳، ص۴۱۴-۴۷۰
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۷
- ↑ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۵۲۰، حدیث ۱۱۳۳۶
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۵-۶
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۱۳.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ سبحانی، القصر فی السفر، ۱۴۲۲ق، ص۱۲.
منابع
- بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، بیروت، دار طوق النجاة، ۱۴۲۲ق.
- حیدر، اسد، الإمام الصادق و المذاهب الأربعة، بیروت، دار التعارف، چاپ پنجم، ۱۴۲۲ق.
- حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، ۱۴۱۰ق.
- سبحانی، جعفر، القصر فی السفر، قم، موسسه الامام الصادق، ۱۴۲۲ق.
- طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی، قم، موسسة النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ق.